Róum öllum árum
Út á fiskimið
fikum fisk í færabát á flóanum
sá sem fyrstur fiskar frískan fisk
fær flöku slurk
á tóftunum
ef að aflast vel
í þessum fiski túr
og ég fái heillan allann hlutinn minn
hertann leiginn sýginn gellur kinnar
lifur hrogn
og söltuð flök
ef að aflin brestur
út á miðunum
ekki bröndu að draga upp úr djúbunum
þá í naustum verður kallinn svektur
sár og súr
og úrýllur
-þór hann setti á krók,af nauti ,
stóran haus
á dýpstu miðum renna færum
hann kaus
dorga vildi í þeim mundi , veiðin
væri bæði stór og laus
framm hann henti úr bala beittum
færunum
rogginn ,reistur réri rétt á
raungunum
mestum Ásamoði ,mætti úr mari sjálvum
miðgarðsorminum
ekki sleppe vildi hann af
snærunum
því sem festast vildi fast
krókunum
í þeim færa leiki miðgarðsmönnum
best fer á í naustunum
På dansk
Ro nu med alle åre
Ud til fangstedet
Dem som først får en fisk
Får en snaps i belønning
Og hvis der bliver en god fangst
Og jeg får al min del
Både lever rogn
Klipfisk og filetter
Men hvis der ingen fangst bli´r
Ikke een fisk fra det dybe hav
Så bliver kaptajnen
Vred sur og arrig
Tor han tog et hoved fra en tyr
Og satte det på krogen
Og på det dybe hav
Han kastede krogen ud
Han trak i linen og til sidst
Han fangede midgårsormen
Mens de to kæmper er det bedst
For os mennesker at gå i le
3. Hausa Hallur
hólmgaungu hann Hausa Hallur
Dyrum dauða dansar i
Frammi fyrir ríkum Jarli
Brinju búnum baulanndi
Búin bæði eksi og geira
Skreittum skyldi sverðið beit
Gömlum klæddur görmmum stlitnum
Gnísti augum Jarlinn á
aldrei færðu mína stúku
Detta dauður fyrr ek má
Glottir út af eyrum Jarlinn
Upp Úr slíðri sverðið framm
Enginn stöðvar kvenna kaupinn
meidóms rétturinn er minn
upp svo reiðir Jarlinn sverðið
keira hyggst í Hausa Hall
en í einu stóru stöki
hentist Hallur Jarlinn á
og í einu vösku lagi
heldur jarlins hausi á
síðan ætíð Hausa Hallur
nemdur eftir slægin þann
lifði laungu lukku lífi
brúðar buru bænum á
Hausahallur på dansk
Hal,hoved.
Til tvekamp skal han ,Hal hoved
Han ståt ved dødens dør
Og møde skal den rige Høvding
Der skigende står med fuld rustning på
Han har både spyd og økse
God skjold og et skarpt sværd
Men i gammelt beskidt tøj står Hal
Og stirrer på den rige Høvding
Du aldre skal få min pige
Før jeg i døden går
Men Høvdimgen bare griner
Og tager sværdet frem
Jeg har ret til alle de jomfruer
Son jeg vil tage, så løfter han sværdet
Og gør klar til at dræbe Hal
Men Hal springer pludselig på Høvdingen
Og tager af hans hovet i et hug
Og efter den dag Får han det navn
Hal Hoved ,og levede lykkeligt
Med sin pige resten af sit liv
4.Goppeti
Hleipa skal nú hrossunum
Henda sér á skeið
fekjast munu fákarnir
flott er þessi heið
herða sveinar hestanna
Hröð er þessi reið
fljót skal fara gandur
fyrstur þessa leið
ríðum og töltum
brokum og stökum
hendum okkur á skeið
På dansk
Ridetur (gobpeti..Gandreid)
I hvor er det spændende
At tage på ridetur
Hente skal vi hestene
Og ride i marken ud
Vi skal igennem dalen
Ride i flok
Knokle skal nu hesten
I en hurtig galop
Kom nu alle drenge
Nu er vi parat
Vi skal ride længe
Nu vi skal af sted
Vi skal over fjeldet
Hurtit det gå
Den sidste han ta´r skraldet
Af sted vi må
rid rid
rid og rid
gandreid
5. Disadans
Það sagt mér hafa ferðalangar
Sem ferðast hafa um heiðar lönd
Í vötnum búi votar verur “ seiða huga mans
Er fjöllinn fella fanna feldinn
Og auðar verða heiðanar
Þá litlir lækir takka sprettin og sprænur verða fjót
Ísa leisir komið er vor
Vagga þá dísir gárunum á
Losnar vatnið vetur er frá
Vakna þá dísir á vötnunum á
úr klakaviðjum vötnin vakna
Glaður dropinn iðar ótt
sendir geisla sína sólin glampa gleður grjót
Dansa dísir dýrðar dansinn
Daga leingir björt er nótt
Drípur dögg og vaknar dagur” dynur dísa dans
Þær hafa sofið vetur í gegn
Komið er vorið það þikir fregn
Loks dansa dísir vötnunum á
Það þikkir flestum fagurt að sjá
Þá vondur vindur vetrar élið
næðir frost um væta lönd
fimbulkuldi klakabrinja frís þar dísa vals
Um heiðar ísa vinda vælið
drotnar snjór og frosta krap
kallar kulda konúngur vetur” skellur hann á skjótt
frosin er foldinn fristir frís
Vötn verða væta veröld af ís
Á ísalandi freðið er frost
Kalinn er kuldinn frosin er koss
På dansk
Dem som rejser over fjeldet har fortalt mig
At ned i søerne bor der nogle små væsener
Når fjeldene tager det hvide sneklæde af
Og heden bliver sne fri
Bliver bække små til store floder
Når isen smelder og foråret kommer
Bliver vanet frigjort fra isen
Den smilende dråbe danser på stenen
På de isfrie søer i bølgerne leger diser små
Sjelden får mand lov atse noget så smugt
Når solens stråler spejler sig i søerne
Diser danser på søens våde top
Du som vandrer pas nu på
Stirre ej du må
Disedansen lokker så
Ned i søen til de små
Men igen kommer vinter
Og søerner fryser fast
Vandet bliver til en verden
Af frosne væsener
Og måske fryser også du
6. Gimli
Dagar taldir ,deija allir
Níju heima hallir
Við heimsins endir
Stað einn kennir
Og ,við endir Sálir sendir
Sal veit ég standa Sólu fegri
gulli betri á gimli
þar skulu dyggvar dróttir byggja
og of aldurdaga yndis njóta
Er aftur jörð ur ægir byrtist
byfröst brosir breiðast
vakna vil ég
værum blundi
værð á vinar gólfi
Sal veit ég standa Sólu fegri
gulli betri á gimli
þar skulu dyggvar dróttir byggja
og of aldurdaga yndis njóta
dúnmjúgt dreimir dauða drauma
drýpur dögg á dali
hár á himni
hæstur herjar
hátt um sína sali
Sal veit ég standa Sólu fegri
gulli betri á gimli
þar skulu dyggvar dróttir byggja
og of aldurdaga yndis njóta
På dansk
En dag så dør vi alle sammen
Og drager til de ni verdener
Når livet er slut så kender jeg et sted
Som jeg gerne vil til
Der er en sal så stor smukkere end solen
Bedre end guld i gimle
Der skal de retfærdige mennesker bygge
Altid leve i smukke omgivelser
Når jorden opstår igen fra havet og Bifrost smiler bredt
Vil jeg vågne efter en god lang søvn
På venners gulv
Der er en sal så stor smukkere end solen
Bedre end guld i gimle
Der skal de retfærdige mennesker bygge
Altid leve i smukke omgivelser
Så blidt jeg drømmer om døden
Duggen drypper i dalen
Højeste i himlen højest regerende
Dommer dømmer den sidste dom
7. Åmanden
Den åmand danser på søens bred
På søens bred, på søens bred
Når tågen falder og solen går ned
Når solen den går ned
Den åmand finder da frem sin fiol
Da frem sin fiol, da frem sin fiol
Og spiller lige til hanen gol
Ja, indtil hanen gol
Fra åkander lyder da frøers sang
Ja, frøers sang, de frøers sang
De synger med åmanden natten lang
Ja, hele natten lang
Og elverpiger i lystig dans
I lystig dans, ja, lystig dans
De danner på søen en herlig glans
En herlig sølv-hvid glans
Da over i østen et gyldent skær
Et gyldent skær, et gyldent skær
Vil melde at morgenen snart er nær
At morgen snart er nær
Nu alle nattebørn vender hjem
De vender hjem, de vender hjem
I morgen på søen de danser igen
Ja, altid de danser igen
Laura Holmegaard wolfshield88@yahoo.dk
9. Alvasöngur
Fagran heirði ég álvasöng
Sem lét svo ljúft í eirum
Er barst mér út úr klöppunum
Í hömrum hjér ofan
Hann smaug svo fínt í sálina
Að hjartað fyltist friði
Klökkur sast á þúfuna
Með andlit fult af tárum
Þá byrdist mér þar álva kór
Í kirlum skrúði skrídum
Og súngu söngva sanleika
Um tryggð og ærugildi
En ég sem kjem úr mann heimum
Mátlaus menskur maður
Aula gullið glepur þar
Og mælt alt í aurum
En söngur sá ég heirði þar
Töfrum tældi tónum
Að öllu lifandi hann bar
Og breiti mínum sjónum
Elversang på dansk
Så smukt jeg hørte elversang
I bjergene her for oven
Den kom der ud af klipperne
Og smeltede mit hjerte
Den susede igennem luften blå
Så sjælen fyldte freden
Jeg satte mig ned på den kolde sten
Med øjnene fyld med tårer
Så kom der frem et elver kor
I kjoler smukke som himlen blå
De sang den sang om sandheden
Og prisede ærligheden
Men jeg som kommer fra den lille gård
En magtesløs og fattig bonde
I verden hvor guldet har sin magt
Og alt er målt i penge
Den aften der med den smukke sang
Har ændret mine tanker
jeg ved nu at kærligheden
er den største af alle skatte
10.Dværgen
Jeg er lille jeg er grå
Jeg er gammel jeg er klog
Jeg har færdet på jorden
I flere hundrede år
Jeg kan huske den dag
Da solen blev skabt
Og fik den akt, at holde på himelen..........
Alt er korrekt
i min slægt
det er os som har
lavet gudernes guld
jeg er handi jeg er trendi
jeg kan alting
jeg har smedet, Tors hammer .........
Så kommer du her
din pose præst
med konstant jagt
på mere magt
du tror det selv
at de er det værd
at tyrannisere, hele verden.........
Nu skal jeg sige dig
din store nar
en gang for alle
så får du dit svar
i jordens indre
skrevet er
at mennesket, har sin frihed..........
11. Valkyrjur
Um lág og lög þær hestunum hleipa
Randgrið og Ráðgrið og Reiginleif
Örlögum ráða þær Þrúður og Hildur
Hlökk og Herfjötur inniflavef
Gunnur og Rota sigrinum ráða
Feigðina ,Urður ,Verðandi og Suld
Skeggjöld og skögul kappanna finna
Hrist og Mist þá rísa þeir upp
Samman til valhallar veislu er skeiðað
Valkyrjur veita af veigum og vín
‘Ur mjaðarhornunum daraðar drekka
‘oðins valhallar einherja her
VAKI VASKAR VALKYRJUR
VELJA SKAL UR VÖLUM
VALHORNUM I LOTI HÁTT
EINHERJUM I VALHOLL
På dansk
Valkyrierne
Over himelen og over havet på deres heste rider
Randgrid og Radgrid og Reiginleif
Skæbnerne de styrer Thrudur og Hildur
Hløkk og Herflødur væver smertetæppe fra indvoldene
Gunnur og Roda styre kampens gang
Over døden hersker Urdur,Verdandi og Skuld
Skeggjøld og skøgul finder helderne
Hirst og Mist vækker kæmperne op fra døden
Til Valhalla alle til fest de rider
Valkyrierne bringer mad og mjød
Fra drikkehornene kæmperne drikker
Odins og Valhalla Enherja flok
Bliv vågen og friske Valkyrier
Der er tid at vælge fra slagmarken
Rider nu Valkyrier op i luften blå
Og kom med de døde krigere til valhalla
12. Deja allir fram
Söfnum öllum sveitum samann
Fram fram
Ör á streingi dreingir samann
Fram fram
Ópið öskrum allir samann
Fram fram
Skjótum spjótum kappar samann
Fram fram
Sækjum fram!!!
Úr slíðrum sveiflum sverðum samann Fram fram
Bregðum bökum bræður samann
Fram fram
Söfnum skjaldborgunum samann
Fram fram
Sárum særum alla samann
Fram fram
Valhallar sendum varga samann
Fram fram
about
Óðinn
Krauka
Available from Krauka's web site.
A review written for the Folk & Acoustic Music Exchange
by Mark S. Tucker
(progdawg@hotmail.com).
Óðinn is a marvelously unique CD, totally unexpected, something I at first thought would be a kind of New Age tour through a Pleasant Valley Sunday in the frozen North. I mean, look at what they play: bowed lyre, shawm, recorder, clarinet, cello, bass, lyre, flutes, bouzouki and percussion. Then their sit-in musicians wield a caixa, guitar, harmonium, drums, synth, citar, and electronics. Thus, what?, Druids and nymphs in the dell? But no, this is dramatic, progressive, propulsive, dark, and tribal.
I haven't heard anything quite like Óðinn. At first, I got images of Ingmar Bergman's Seventh Seal through a Viking's binoculars, but the compositions shift and change like chameleons, eerie and human simultaneously, shuddery and bracing, happy and chilly, boisterous and arch. The northern European atmospheres contain resonances with some of the NorProg ensembles of yesteryear—Savage Rose, Anders Koppel's solo work, a little Flairck, and then some of the Brit odd folkrockers (Strawbs, Art Bears, Third Ear Band, etc.)—but none of those groups came close to this sound.
Óðinn is medieval mind theater crossed with film auteur Steven Berkoff reinventing the past in lucid dreams. A lot is made of the new so-called Viking Metal genre, which seems to be a cross between black metal, death metal, and Nordic folk bases, but don't get the idea that this is anything like that at all. This quartet is literate, highly aesthetic, inventive, and, frankly, I see many comparisons to the German Threepenny school (listen especially to Disadans), nor do composers stay in any time period, ranging from ancient airs to modern jazz-based modes and multi-discipline fusions.
Krauka is conducting a U.S. tour in September this year, so, for God's sake (or Frigga's!), see them if you can. They'll be in Minnesota, Iowa, and New York. If they have a good agent, the band should get ahold of Garrison Keillor for an appearance on his Prairie Home Companion, which bases itself in the Minnesota territory and is always interested in straight and gently humorous takes on Nordic culture transplanted to American communities.
credits
released September 9, 2009
ALL LYRICS IN ALPHABETICAL ORDER
Álfasöngur (Óðinn)
Fagrann heyrði ég álfasöng
sem lét svo ljúft í eyrum
er barst mér úr klöppum
í hömrunum hér að ofan
hann smaug svo fínt í sálina
að hjartað fylltist friði
klökkur ég sast á þúfuna
med andlit fullt af tárum
þá birtist mér þar álfakór
í kirtla skrúði fríðum
og sungu söngva sannleikans
um tryggð og ærugildi
en ég sem kem úr mannheimum
máttlaus mennskur maður
aula gullið glepur þar
og mælt er allt í aurum
en söngur sá er heyrði þar
töfrum tælandi tónum
að öllu lifandi hann bar
og breytti mínum sjónum.
Angantýr (Heimkoma)
Brandinn hann skal sækja
spjót og skjöld taka fram
inn í slaginn æða
fram nú fara með vígamóð
rekið skal nú saxið inn
drepa skal hann Angantýr
í valnum skal hann liggja
og þar honum út blæða
höggva mann og annann
berjast áfram, sækja fram
liðið leggja í valinn
blóðið drýpur brandi af
læðist burt úr valnum
heigull huglaus kappinn
í valnum flokkur fríður
vopna gnýgur, falla menn
hvergi finnst í valnum
kappinn mikli Angantýr
reka skal nú saxið inn.
Berserkjatal (Tíminn Tifar)
Nú skal af berserkjum segja
með kóngum voru til forna
á berserkja sveppum þeir keyra
úlfhuga mönnum við sporna
Örn Öskuður, án Bogasegir
Úlfur, Ægir og Anis
Áran, Amon og Erpir
Há,r Haki, Hléseyjarskalli
Bolbjór, Boli, Beinserkir
Köttur, Krák, Knútskveisa,
í skjaldar rendurnar bíta
berjandi á bumbur berserkir
sæstormurinn öskrar og ýlfrar
veður máninn myrkum skýjum
blásvartann byrðinginn ber báran
berjandi bumbur berserkir.
Bláskel (Heimkoma)
Rífur í reyðan og seglið rifnar
borthætt er bláskel briminu í
Örlög les úr flugi máva
skellur sær á dranga háa
ber hann boða og kletta skorur
blásvartur er suðupottur
brothætt er bláskel briminu í
Feyðandi sjórinn fullur feigðar
fargast fley í brimi köldu
brotna í spón á sjávarströndu
í votri gröf þar seglin fögru
brothætt er bláskel briminu í
Brávallar bardagi (Loka Leikur)
Standa í stórræðum
stórkostlegt lið
hópast á helpalla
að heiðnum sið
vígamenn vopnast
við valhallar hlið
brosandi berserkir
bregðast við
krankur konungur
keyrir afstað
Óðni til heiðurs
hendast um hlað
Vaðið um velli
í valsins svað
bardögum barist
blóðbað
Brávallar bardagi
blásinn er á
veiginum valhöllin
verða má
öskrað til orustu
Óðinn á
Haraldur Hilditönn
hringur sá
danann drepa
með dáð og dug
hausar og hendur
hefjast á flug
blóðrúsi berjast í
bardagann Hringur
blæs á bug
frændur fengu
fagran frið
góðann gerðu
gumar grið
frækinn foringi
í valhöll flaug
Haraldur Hilditönn
hófu í haug.
Brúðarvals (Eftir Orustuna)
Hann geiri hosur sínar
grænar fyrir hana
rósrauðum blöðunum
dansa þau á
hún gefur glaðlega
gaurnum undir fótinn
blóðrauðum blöðunum
dansa þau á
hún er mín, hann er minn
þau lifa lífi saman
sammála og gaman
rósrauðu skýinu
dansa þau á
flissandi fíflast í
hjónasænginni
blóðrauðum blöðunum
dansa þau á
hún er mín, hann er minn
saman dansa, dansa út í lífið
saman dansa nú
saman dansa, dansa út í lífið
saman dansa nú
hún er mín, hann er minn.
Dala dans (Gjörningur)
Fögrum fjalla faðminum
undir háu fjöllunum
feykist fólk á fjölunum
dunar dans í dölunum
fögur eru Freyju föng
lifa ljúfu lögin löng
lífið er í kvæða söng
dunar dans í dölunum
sögur syngja í skálanum
skemmta sér í sálunum
súpa svo úr skálunum
dunar dans í dölunum
kemur kvöldið kátt í hól
konur kunna kalt er ból
kveða kallar kvæða róm
dunar dans í dölunum
kúra kellur kæta sig
kalla kossar kjassa þig
komdu kinn og kysstu mig
dunar dans í dölunum.
Dísudans (Óðinn)
Það sagt hafa mér ferðalangar
sem ferðast hafa um heiðarlönd
í vötnum búi votar verur er seiða huga manns
er fjöllin fella fanna feldinn
og auðar verða heiðarnar
þá litlir lækir taka spretinn og sprænur verða fljót
ísa leysir komið er vor
vagga þá dísir gárunum á
losnar vatnið, vetur er frá
vakna þá dísir vötnunum á
úr klakaviðjum vötnin vakna
glaður dropinn iðar ótt
sendir geisla sína, sólin glampar gleður grjót
dansa dísir dýrðar dansinn
daga lengir, björt er nótt
drýpur dögg og vaknar dagur, dynur dísa dans
þær hafa sofið vetur í gegn
komið er vorið það þykir fregn
loks dansa dísir vötnunum á
það þykir flestum fagurt að sjá
þá vondur vindur vetrar élið
næðir frost um væta lönd
fimbulkuldi klakabrynja, frýs þar dísa vals
um heiðar ísa vindar væla
drottnar snjór og frosta krap
kallar kulda konungur vetur, skellur hann á skjótt
frosin er foldin frystir frýs
vötn verða væta veröld af ís
á ísalandi freðið er frost
karlinn er kulinn frosinn er koss.
Dreptu (Tíminn Tifar)
Dreptu því hefndar skyldan, hefndar skyldan er þín
dreptu og æru haltu, jafna ber nú leik
dreptu fyrir fallna bræður, greiða dauðans gjald
dreptu svo enginn sjái að þú sitjir hjá
sá sem dregur sverð úr sári hefndar skyldu á
bóði bundin bræðraböndin, frændur falla frá
hefndin er í þínum höndum, heimur nú má sjá
gungu gangur eigi gengur, gumar eftirsjá
dreptu og leiknum ljúktu, greiða skal nú skuld
dreptu svo æran ekki fái á sig blett
dreptu því kaupin dauðinn jafna má
dreptu og útrás veittu, angri, reiði og sorg
sá sem…..
gor í blóði, sverð í sári, komin er hefndarstund
hrafninn flýgur og hrafninn sér
hrafninn stýrir örlögum hér
dreptu því það er skylda að keyra geirann inn
dreptu hefndar þorstinn rauðann dauðann fær
dreptu svo blóðið drjúpi djúpu sári úr
dreptu því sæt er hefndin og sigur sæl
sá sem…..
gor í blóði, sverð í sári, komin er hefndar stund.
Dvergatal (Eftir Orustuna)
Þar var Mótsognir
mæstur um orðinn
dverga allra
en Durinn annar
þeir mannlíkum
mörg um gerðu
dvergar úr jörðu
sem Durinn sagði
Nýji og Niði
Norðri og Suðri,
Austri og Vestri,
Alþjófur, Dvalinn,
Bívör, Bávör,
Bömbur, Nóri,
Án og Ánar,
Ái, Mjöðvitnir.
Veigur og Gandálfur,
Vindálfur, Þráinn,
Þekkur og Þorinn,
Þrár, Vitur og Litur,
Nár og Nýráður,
nú hefi ég dverga,
Reginn og Ráðsviður,
rétt um talda.
Frár, Hornbori,
Frægur og Lóni,
Aurvangur, Jari,
Eikinskjaldi.
mál er dverga
í Dvalins liði
ljóna kindum
til Lofars telja.
þeir er sóttu
frá salar steini,
Aurvanga sjö
til Jötunvalla.
þar var Draupnir
og Dólgþrasir,
Hár, Haugspori,
Hlévangur, Glói,
Skirvir, Virvir,
Skáfiður, Ái.
Álfur og Yngvi,
Eikinskjaldi,
Fjalar og Frosti,
Finnur og Ginnar;
það mun upp
meðan öld lifir,
langniðja tal
lofars hafað.
(Úr Eddu)
Egils digt (Víkinga Seiður)
Það mælti mín móðir
að mér skyldi kaupa
fley og fagrar árar
fara á brott með víkingum
standa uppi í stafni
halda svo til hafnar
og höggva mann og annan.
(Úr kvæði ‘Út vil ek’ eftir Egil Skallagrímsson)
Fimir fætur (Heimkoma)
Dansa nú báðir fætur
svo hratt sem augað sér
á snúningum hef ég mætur
svona skemmti ég mér
feykjast nú pilsafaldar
léttar á dansins fjölum
stúlkurnar ekki taldar
dunar dans í dölum
hraðar fer nú dansinn
verðum að vera með
hugur minn er fanginn
glatt er guma geð
ótt í gegnum nóttu
flýgur dansinn hér
faðmlaganna njóttu
saman hér með mér.
Fossbúinn (Bylur)
Gakktu með í grænan skógarlund
glöð og góð er ætíð unaðsstundin
fagurt er við fríðan skógarfossinn
frið og sælu gefur fyrsti kossinn
fuglinn frjáls við fossabrúnir syngur
þar út fagurt meyjarblómið springur
gylla sólargeislar fossins úða
gleður alla náttúrunnar skrúða.
Fram (Óðinn)
Deyja allir fram
söfnum öllum sveitum saman
fram fram
Ör á strengi drengir saman
fram fram
Skjótum spjótum kappar saman
fram fram
sækjum fram!!
úr slíðrum sveiflum sverðum saman
fram fram
söfnum skjaldborgum saman
fram fram
sárum særum alla saman
fram fram
Valhallar sendum varga saman
fram fram
Deyr fé (Víkinga Seiður)
Deyr fé
deyja frændur
deyr sjálfur hið sama
en orðstýr aldrei deyr
þeim er sér góðann getur.
(Úr Eddu kvæðum)
Gimli (Óðinn)
Dagar taldir, deyja allir
níu heima hallir
við heimsins endir
stað einn kennir
og við endi, sálir sendir
sal veit ég standa sólu fegri
gulli betri á Gimli
þar skulu dyggvar dróttir byggja
og of aldurdaga yndis njóta
er aftur jörð úr ægi birtist
Bifröst brosir breiðast
vakna vil ég værum blundi
værð á vinar gólfi
dúnmjúkt dreymir dauða drauma
drýpur dögg á dali
hár á himni hæstur herjar
hátt um sína sali
sal veit ég standa sólu fegri
gulli betri á Gimli
þar skulu dyggvar dróttir byggja
og of aldurdaga yndis njóta.
Gobbetí (Óðinn)
Hleypa skal nú hrossum
henda sér á skeið
feykjast munu fákarnir
flott er þessi heið
ríðum og ríðum
gandreið
herða sveinar hestanna
hröð er þessi reið
fljótt skal fara gandur
fyrstur þessa leið
ríðum og töltum
brokkum og stökkvum
hendum okkur á skeið.
Göngur (Heimkoma)
Labbandi leitandi lamba
löng er einbúans leið
Undir hömrunum háu
heldur á göngustaf
opnast í myrkrinu hellir,
eldur inni þar skín
skessan á sænginni situr
syngur komdu til mín
rökkrinu fer að fenna
freðin er jörð og él
gengur um holt og hæðir
hræðist gljúfur og gil
bröltandi bóndi í bylnum
berst áfram þó bæti í vind
freistandi opið er fjallið
að lifa er ekki synd
opnast í myrkrinu hellir
eldur inni þar skín
situr skessan og syngur
ástin komdu til mín
bóndinn hann gengur í fjallið
í tröllkonu faðminn hann féll
ástanna nýtur og skjóls
grjót fyrir munnan féll.
Hausa Hallur (Óðinn)
Hólmgöngu hann Hausa Hallur
dyrum dauða dansar í
frammi fyrir ríkum jarli
brynju búinn baulandi
búinn bæði exi og geira
skreittum skildi og sverðið beitt
gömlum klæddur görmum slitnum
gnísti augum jarlinn á
aldrei fræðu mína stúlku
detta dauður fyrr ek má
glottir út að eyrum jarlinn
upp úr slíðri sveriðið fram
enginn stöðvar kvenna kaupin
meydóms rétturinn er minn
upp svo reiðir jarlinn sverðið
keyra hyggst í Hausa Hall
en í einu stóru stökki
hentist Hallur jarlinn á
og í einu vösku lagi
hedur jarlsins hausi á
síðan ætíð Hausa Hallur
nefndur eftir slaginn þann
lifði löngu lukku lífi
brúðar buru bænum á.
Heimkoma (Heimkoma)
Víkinga tógtir
þar var mikinn farið
útrás mikil
auður góður
sætur sigur á vörum
eftir hríðir harðar
blóðugur er brandur
sárum mörgum særður
er leitar hugur heim
er leitar hugur heim
yfir lág og lögu
gegnum storma hafsins
yfir fjöllin háu
gegnum græna skóga
inn í dalinn djúpa
inn í bæinn hlýja
með fangið fullt af gulli
færi ég þér
er leitar hugur heim
er leitar hugur heim
Hjónaband (Bylur)
Ég úti gekk um aftaninn
í unaðsfögrum lundi
þar mætti ég ungri meyju
á munar blíðri stundu
hún hét mér trú og tryggðum
og tók mér blítt í hönd
við knýttum og hnýttum
þau kærleiks tryggðar bönd
þau böndin sem við bundum
ei brutu nokkur hönd
uns eliðið þitt lága
þig leysir tryggðar bönd.
Hrafnadans (Stiklur)
Hrafnadansinn dönsum við og jörðin er föst undir
enginn fugl hann flýgur hærra en hrafninn er hann syngur.
Hugann seiða (Gjörningur)
Hugann seiða svalli frá
sundin, heiði og skörðin;
vona-leið er valin þá
vestur Breiðafjörðinn.
Allt er borið burtu gróm
bæði af Skor og fjöllum,
því að vorið blóm við blóm
breiddi í sporum öllum.
Dægur-halli daggperlum
dreifir vallargróðann;
bjargarstalla beltast um
blessuð fjallamóðan
þrjóti grið á þessum stað,
þá er lið að skeiðum,
því að hlið er opið að
úthafsmiðum breiðum.
Sækjum nú hnífana og slípusteinana
því hvalur er rekinn á fjöruna
sækjum nú karlana og stóru dallana
því hvalur er rekinn í fjöruna
grípum gullið frá hafinu
flikkið er í flæðamálinu
lofum alla búbótina
hröðum okkur við vinnuna
sækjum nú hnífana og slípusteinana
því hvalur er rekinn á fjöruna
komið með börurnar og stóru föturnar
því hvalur er rekinn á fjöruna
tryggja okkur allra bestu bitana
brytja og búta niður alla skepnuna
súra og salta niður fæðuna
birgðarnar leggja á hestana
sækjum nú hnífana og slípusteinana
því hvalur er rekinn á fjöruna
sækjum nú karlana og stóru dallana
því hvalur er rekinn á fjöruna
söfnum saman öllu kjöti
koma því fyrir í búrinu
olíu bræðum úr spikinu
gott er að eiga mat að vetri
sækjum nú hnífana og slípusteinana
því hvalur er rekinn á fjöruna
sækjum nú karlana og stóru dallana
því hvalur er rekinn á fjöruna
restarnar eru handa hundunum
mikill matur er á hræjunum
fagra hluti gera úr beinunum
gorinu dreift á túnunum
Restarnar eru handa hundunum
mikill matur er á hræjunum
fagra hluti gera úr beinunum
gott er að eiga mat á veturnar.
Hörð Hríð (Páskadísaeiginmenn)
Söfnum nú liðum
köllum á hópa
segir vor siður
helpallar hrópa
kisturnar opnum
veljum úr vopnum
skjöldum og sverðum
spjótum og öxum
orrustu viljum
berjumst og vinnum
höggvum og leggjum
í valinn við göngum
hlakkar nú í berserkjum öllum
örvar standa fastar í skjöldum
bræður baki skjaldar múrnum
örvahríð er nú
sækja nú fram á
hundruð hesta
í reiðtýgjum gellur
og hófunum skellur
fram hestar geysa
hausarnir fjúka
sverðunum sveifla
skyldir þar klofna
frísa og hneggja
hestarnir skeiða
mót sínum dauða
í blóðinu rauða
hlakkar nú í berserkjum öllum
örvar standa fastar í skjöldum
bræður baki skjaldar múrnum
orrusta er nú
verjast í valnum
Vignir og Valur
skakast í slagnum
falur og feigur
ögrar og ógnar
blóðið í taumum
Rúnar og Ragnar
röskir í raunum
Berserkir berjast á banaspjótum
vinir verjast vaskir í valnum
svartir hrafnar svífa yfir dalnum
vopnin þagna nú.
Klaus Haj / Kláus Hákarl (Stiklur)
Klaus Hákarl margan myrti
um meinin þeirra lítirð hirti
saxið keyrði í þá inn
þeir sem sáu hann þetta gera
þótti gamli karlinn vera
furðu lítið frændrækinn.
Kráku Kvæði (Gjörningur)
Ríðandi, keyrandi, siglandi, fljúgandi,
krákan kemur í króka og kima,
syngjandi, spilandi, leikandi, dansandi
kráka á kostugum kjöftunum krúnkar.
argandi, gargandi, galandi, gólandi,
krákan þá kviðlingum kastar á þingið,
korrandi, krúnkandi, kurrandi, kvakandi,
krákan kveður alla í kútinn.
makandi, másandi, mælandi, masandi,
krákan kallar kindurnar saman.
viljandi, veitandi, vakandi, vísandi
krákan í véunum veltir upp vísum.
Krummi svaf í klettagjá (Víkinga Seyður)
Krummi svaf í klettagjá
kaldri vetrarnóttu á,
verður margt að meini.
Fyrr en dagur fagur rann
freðið nefið dregur hann
undan stórum steini.
Á sér krummi ýfir stél,
einnig brýndi gogginn vel,
flaug úr fjallagjótum.
Lýtur yfir byggð og bú,
á bænum fyrren vakna hjú;
Veifar vængjum skjótum
Sálaður á síðu lá
sauður feitur garði hjá,
fyrrum frár á velli.
,,Krunk krunk nafnar, komið hér,
krunk krunk því oss búin er
krás á köldu svelli.’’
(Úr ljóði eftir Jón Thoroddsen)
Ljósið Kemur (Gjörningur)
Þá vetrarsólstöð staldrar stund
og enn ein lífskvöl endar fund
veröld vaknar vetri frá
ljósið lýsa lengra má
sálin syngur sumri í mót
myrkrið missir smátt sinn mátt
leiðumst létt í ljóssins átt.
Loka Leikur (Loka Leikur)
‘Mistilteinn’
Sól og máni elska Baldur
blóm og plöntur elska hann
menn og dýr elska Baldur
heimar allir elska hann
‘Mistilteinn’
Loki lætur Höð nú leika
allt má víkja Goði frá
beinir bogar beint að Baldri
stendur ör í hjartastað.
‘Mistilteinn’
Loki (Bylur)
Loki, Loki Laufeyjarson
hvað var hann að bralla
sólin hafði fengið einn dag
og máni mánudaginn,
Týr hafði fórnað einni hönd
hann fékk þriðjudaginn.
Óðinn var miðja alls sem er
hann fékk miðvikudaginn.
Þór var þrek og þor og afl
hann fékk fimmtudaginn,
Freyr var góður og frjósemi
hann fékk föstudaginn.
Að kvöldi var drukkið vín og öl
farið seint í háttinn,
Loki hann læddist rúnunum að
og risti á rúnina lögur.
Hann langaði ósköp í að fá
dag sem minnti á hann sjálfan,
læddist í burtu og lagðist til
hvílu undir feldi.
Um morgun kom sól og skein
á krús með frosnum myði,
bráðnaði dropi og draup þar af
og lenti í Loka kjafti.
Hver hefur migið í minn munn
stóð hann reiður og æpti,
komið með vatn og laugið minn munn
þar varð til laugardagur.
Mannsöngur (Heimkoma)
Mín að telja afrek öll
ekki er nokkur vegur
ég hef ýstru ég hef böll
ég er æðislegur
þegar sólin sígur dags
sveiðar bólin myrkur
undir kjólinn leitar lags
lífsins drjólinn styrkur
yngissveinn hann fer á fjöll
finnur sprund í leynum
stúlka ein er elskar böll
eignast brund af sveinum
öllum meyjum upp í loft
ástin snýr í skyndi
fíkjublöðin fjúka oft
í freistinganna vindi
þú ert aldrei stundvís snót
snuðra þarftur víða
þér ég bíð með böll í mót
búin til að ríða
sjálfa fjöll og skriðu föll
skrímslin öll sig hræra
kempan snjöll með ríðu böll
kmeur í höllu læra
leggðu böll í læra höll
svo leiki fjöll á þræði
lát svö öll þau ógnar spjöll
upp í snjöllu kvæði
teygði hún á mér tittlinginn
til þess að mér stæði
gat hann þó eigi gengið inn
grétum við þá bæði
ungum var mér ekki rótt
eldur brann í holdi
átta hopp á einni nótt
ágætlega þoldi
þrælslega hefur þjakað mig
þessi næturleikur
tittlings greyið á mér er
eins og fífu kveikur
úti er mitt æskuskeið
eigi blund á festi
ef ég fæ mér eina reið
á átta daga fresti
þó greddu fjandinn mæddi mig
marg oft var þar vandi
nú kemst ég ekki upp á þig
elli árans fjandi
Mjölnir
Hrotum hrýtur Ásagarður
heima sofa æsir fast
lúskast um og áfram læðist
lokrekkju laumast ekki seinn
fremur þjófnað þursinn Þrímur
nældi þar í hamarinn
rís úr rekkju um allt glymur
reiður Þór vill Mjölni sinn
,,hamarinn, hamarinn,
hver hefur tekið hamarinn,
hamarinn, hamarinn,
Mjölnirinn minn”
horfinn hamar honum stolið
hissa stendur þrumugoðinn
látum nú ráða bestum dáða
náið í Loka Laufeyjarson
þá barst boð frá jötnaheimi
gjalda skal gjald fyrir hamarinn
Þrímir vill ólmur hafa Freyju
giftamál er lausnargjald
,,hamarinn, hamarinn
hver hefur tekið hamarinn?”
Freyja vill ekki giftast Þrími
neitar að opna kamarinn
Þór vill ekki missa Mjölni
rífur í sitt rauða skegg
klæða Þór sem brúðar meyju
upp á stingur Loki þá
saman svo til jötunheima
freystum þess að Mjölni ná
,,hamarinn, hamarinn,
hver hefur tekið hamarinn?”
bera Þór þarf brúðar búrka
benti þar Loki á og hló
fyndið finnst ei loka flissið
fýkur elding úr auga skær
þeisa þeir nú til jötunheima
þursaveilu sitja þar
hér er frjósemisins Freyja
fegurð meiri er ekki að fá
,,hamarinn, hamarinn,
hver hefur tekið hamarinn?”
þursinn Þrímur er á yði
augun þau standa stilkum á
hvenær fæ ég Freyju kossa
frakkur bíða ei lengur má
mjúkum ástaraugum þursinn
matur, mjöður, magans mál
vantar bara sína brúður
látum fram bera brúðarskál
,,hamarinn, hamarinn,
hver hefur tekið hamarinn?”
þegar við fáu í hendur hamar
Loki strax hann segir þá
lætur þursinn sækja Mjölni
vill hann sína Freyju fá
trilla nú tröllin inn með Mjölni
í myrkri ása Þór það sér
Þrímur þurs með stút á munni
kossinn þarna ætlar sér
,,Hamarinn, hamarinn,
hver hefur tekið hamarinn?”
þrífur Ásaþór þá Mjölni
þrumu elding tröllið fraus
hamrinum hendir hann að Þrími
molar þar sundur þursins haus
,,hamarinn, hamarinn,
nú hef í hendi hamarinn!
hamarinn, hamarinn
Mjölnirinn minn.”
Móður Ást (Heimkoma)
Fýkur yfir hæðir og frostkaldan mel,
í fjallinu dunar, en komið er él
snjóskýin þjóta svo ótt, svo ótt.
Auganu hverfur um heldimma nótt
vegur á klakanum kalda.
Hver er hin grátna, sem gengur um hjarn,
götunnar leitar, og sofandi barn
í faðmi sér hylur, og frostinu ver,
fögur í tárum, en mátturinn þver.
Vegur á klakanum kalda
hún orkar ei áfram að halda
saklausa barninu að bjarga
má ekki fjörinu farga.
Sonur minn blíðasti sofðu nú rótt
sofa vil ég líka þá skelfingarnótt
sofðu ég hjúrka og hlífi þér vel
hjúkrar þér móðir frá grimmustu él
Í dimmunni þunglega þýtur
ölnuð í frostinu sefur
dauð er hún fundin á kolbláum ís
snjóhvita fannblæju lagði yfir lík
beljandi vindur um hauður og lá
þegar dagur úr dökkvanum rís
sól móti sveininum lítur.
Því að hann lifir og brosir og býr
bjargandi móður í skjólinu hlýr.
(Úrdráttur úr ljóðinu ‘Móðuást’ eftir Jónas Hallgrímsson)
Máninn (Víkinga Seiður)
Máninn hátt á himnum skín
hrímfagur og grár
ár og öld er liðin
og liðið er nú ár.
(Úrdráttur úr ljóðinu ‘Álfadans’ eftir Jón Ólafsson)
Næsti bar (Bylur)
Þegar drukkið er hratt
það er víst aldrei smart
það hefur manni margt
farið víst á því flatt
blessað brennivínið
aumum og ísdölum, verður þá köllunum
verkjar í vöðvunum, trekkir í taugunum
blessað brennivínið
hamrar í hausunum, ískrar í mögunum
hjartað þá hamast hratt, ekki er lífið bjart
blessað brennivínið
illt fyrir innyflin, sárt fyrir sálina
upplifa dauða sinn, gleðin hún var um sinn
blessað brennivínið
aldrei að drekka það, hreint ekki smakka það
því þar á næsta bar, þar sem ég eitt sinn var
var var var var var brennivínið.
Óðinn (Óðinn)
Hétum Grímur, Gangleri,
Herjan, Hjálmberi ok Þekkur,
Þriðji, Þuður ok Uður,
Helblindi, Hár ok Saður,
Svipall, Sanngetall, Herteitur,
Hnikar, Bileygur, Báleygur,
ÓÐINN
Bölverkur, Fjölnir ok Grímnir,
Glapsviður ok Fjölsviður,
Síðskeggur, Síðhöttur, Sigföður,
Hnikuður, Alföður, Atríður,
Farmatýr, Óski ok Ómi,
Jafnhár, Biflindi ok Göndlir,
ÓÐINN
Hárbarður, Sviður ok Sviðrir,
Jálkur, Kjalar ok Viður,
Þrór, Yggur, Þundur ok Vakur,
Skilvingur ok Váfuður,
Hroftatýr Veratýr, Gautur,
það eru óðin nöfnin
ÓÐINN
Ólafur Liljurós (Stiklur)
Ólafur reið með björgum fram
villir hann stillir hann
Hitti hann fyrir sér álfarann
þar rauður loginn brann
blíðan lagði byrinn undan björgunum fram
þar kom út ein álfamær,
gulli snúið var hennar hár
velkominn Ólafur Liljurós,
gakk í björg og bú með oss
ekki muntu héðan fara
að þú gefir oss kosinn spara
Ólafur laut um söðulboga
kyssti hann frú með hálfum huga
hún lagði undir hans herðarblað
í hjarta rótum staðar nam
Ólafur leit sitt hjartablóð
líða niður við hestsins hóf
Ólafur keyrði hestinn spora
heim til sinnar móður dyra
hvaðan komstu sonur minn
hvernig ertu svo fölur á kinn
leiddi hún hann í loftið inn
dauðann kyssti hún soninn sinn
(Úrdráttur úr þjóðkvæðinu Ólafur Liljurós)
Óskasteinar (Loka Leikur)
Lengi leitað hef, leitað minna mánasteina
heimunum níu hef í öllum huldu hella skútum
lágt og lög ég hef leitað minna óskasteina
mána myrkva á, má þá sjá í myrkri lýsa
Öllum heimum spurt, leitað bæði daga og nætur
þursa hef ég spurgt, tröllaskessu allar dætur
ása hef ég spurgt, valkyrjur og víga menni
dverga, dísir spurgt, en hvergi eru örlaganna steinar
Ef ég hefði óska steina, öllum heimi myndi breita
Horfnir eru mér, allir mínir mánasteinar
ég fæ aldrei séð, aftur mína óska steina
Baggi og Lútur,
Rauður og Redda,
Steingrímur, Sledda,
Lækjaræsir, Bláminn sjálfur,
Litapungur, Örvadrumbur.
Kattarvali kom þú hér
kæri bróðir hjálpa nú mér
(Úrdráttur úr Þjóðvísu frá strandasýslu)
Pytlan (Stiklur)
Á flösku fullur flöktandi
þá syrgir sálin stynjandi
á glasið glóir glottandi
sælt er að vera súpandi
fálmar eftir flöskunni
syngur svo í sálinni
dropinn dettur dansandi
pínulítið í pytlunni
pínulítið í pytlunni
Raftar (Bylur)
Það ríða raftar á holtunum
á blóðugum hestunum
skálmöld, váöld, vargöld
það klingir í reitygjum
skellur í hófunum
skálmöld, váöld, vargöld
með öskrum og óhljóðum
morðingjum bandóðum
verjumst bræður berjumst
siðspilltum hundingjum
þjófum og morðingjum
verjumst bræður berjumst
látum hvína í sverðunum
og skella í skjöldunum
skálmöld, váöld, vargöld.
Ragnarök (Loka Leikur)
Fljúga um loftin
Huginn og Muninn
skíma og skanna
allt sem þeir sjá
vitneskju útgarðs
miðgarðs og manna
um sólarlag færa
Óðni heim
vegur vitinu
við Óðins auga
hvað er að gerast hvað hefur gerst
ferlegar fréttir
fuglarnir færa
heimi réttir
harm og hel
sagt og satt
spádómar rætast
örlögin spinna
spilar nú spil
nálgast nú lokin
alvaldur sér
véfréttir færa fuglarnir hér
í valhöll einherjar
exirnir eggja
sverjandi við spjót sverð og skjöld
kallið er komið
klárir sveinar
örlögum ógnandi
ögur stund
safnast saman
sunnan við mána
eldjötnar, þursar
þvílíkt er lið
naglfara námunda nú úr Naustum
sjókláran segl undan
settan á flot
Óðinn óttast
ógn og vá
fjötrar Fernis
falla frá
úlfur gleypir
jörðu át
veröld okkar
endar þá
reginn á rökstóla
reginn á rökstóla
RAGNARÖK
Ró (Óðinn)
Róum öllum árum
út á fiskimið
fiskum fisk í færabát á flóanum
sá sem fyrstur fiskar frískan fisk
fær flöku slurk
á tóftunum
ef að aflast vel
í þessum fiski túr
og ég fái heilan allann hllutinn minn
hertann, leginn, síginn, gellur, kinnar
lifur, hrogn og söltuð flök
ef að aflinn brestur
út á miðunum
ekki bröndu að draga upp úr djúpunum
þá í naustum verður karlinn svektur
sár og súr og úrillur
Þór hann setti á krók af nauti
stórann haus
á dýpstu miðum renna færum
hann kaus
dorga vildi í eim mundi veiðin
væri bæði stór og laus
fram hann hennti úr bala
beittum færunum
rogginn reistur réri rétt á
röngunum
mestum Ásamóði, mætti úr mari sjálfum
miðgarðsorminum
ekki sleppa vildi hann af
snærunum
því sem festast vildi fast á
færunum
í þeim færa leiki miðgarðsmönnnum
best fer á í naustunum
Sálmur nr. 1 (Páskadísaeiginmenn)
Tunga mín vertu trú og trygg
þeim tæra sannleika
ef að allaf satt og rétt
í öllum veruleika
Gleði og glaumi njótum alls
glaðir gumar lifa
forðast fólsku, flag og fals
fíflin þar öll yða
Best sem brynja skær er skín
blaðið beitt sem sverðið
sver þá sigrar sannleikur
er satt og rétt er kveðið
Gleði og glaumi njóturm alls
glaðir gumar lifa
forðast fólsku flag og fals
fíflin þar öll yða
Sléttubönd (Bylur)
Sóma stundar, aldrei ann
illu pretta táli,
dóma grundar, hvergi hann
hallar réttu máli.
Máli réttu hallar hann
hvergi grundar dóma
táli pretta illu ann
aldrei stundar sóma
Sólstöður (Stiklur)
Er aftur sólin sækir veg
og birtan bætir daginn
þá ljósið lífgar unaðsleg
bætir allann haginn.
Lífsins ljós við lofum þig
líf og kraftinn allann
ljóssins dagar leika mig
ljósann himinn allann.
Loksins beygir myrkrið sig
eftir vetur þungann
mikla ljós ég elska þig
lýstu upp heiminn allann.
Stiklur (Stiklur)
Króna hér og króna þar
aurinn stanslaust talinn
passa uppá krónurnar
enda vel upp alinn.
Aldrei neitt með nokkrum stæl
ekki leika greifa.
Nánasanna nísku væl
reikningunum veifa.
Nánasanna nískustand
stendur mér á sama,
fæ ég fyrir hjartað hland
og allt verður til ama.
Er ég kom á Íslandsströnd
haldinn dönskum ekka,
ekki linast listabönd
látum okkur drekka.
Sælugaukur (Bylur)
Úr suðri er sælugaukur
úr austri auðsgaukur
úr verstri er vesæls manns gaukur
úr norðri er námsgaukur
en uppi er unaðsgaukur
og niðri nágaukur.
Sunnudagur til sælu
mánudagur til mæðu
þriðjudagur til þrifa
miðvikudagur til moldar
fimmtudagur til frama
föstudagur til fjálr
laugardagur til lukku.
Ungan fráan fjörugan
folann smáan hnellinn
legg ég á þó hamist hann
hlær þá gráa ellin.
Þursatal (Bylur)
Kraft skal hafa af tröllum
koma skal af fjöllum
Dofri, Dumbur, Dólkur,
Þrymur, Þuli, Þursi
Bolþorn, Brímir, Bergelmir,
Grímur, Glámur, Gapi,
Þurr, Þjasi, Þrúðgeimir,
Bjálki, Bergur, Búðarbárður,
Kolbjörn, Klói, Köttur,
Hyrmir, Hymir, Hugnir,
Sumar, Surtur, Snær,
Ægir, Ýmir, Útgarðsloki,
Magni, Gýmir, Ragnarökur,
ekki næ ég öllum
krafti jötna tröllum.
Tvær vísur (Stiklur)
Við eldinn sátu töfratröll
tekin vora að sjóða
menguð átu merarfjöll
með ólátum höfðu sköll.
Þurr skyldi þorri
þeysöm góa
votur einmánuður
á mun vel vora.
Tröllatramp (Loka Leikur)
Trampa tröllin á
Tungufell
Tekin til við að sjóða
Tuttugu trippi og
sauði með
þar skildu þau blóta.
Fjórðungum öllum
þustu að
þursum og skessum
boðið var
kellur hrærðu í pottunum
glamraði í sleifunum
ýlfrar í þursa mögunum
beðið var eftir bitanum
römm er þokan
við Tungufell
römm er þokan
við Tungufell
Stálu þursar
úr pottunum
rann þá öðrum
í brúnunum
með sleifunum
börðu á hausunum
brá þá öllum
skessunum
trölla slagur á fellinu
féllu flykkin í flæginu
á Tungufelli
upp úr sauð
tröllin eru
nú þar dauð
römm er þokan
við Tungufell
einmana eru
skessurnar nú
Útgarðsloki
Taktfast tröllabumbur
trillast Útgarði í
óma Þórsins þrumur
þar hann er á ný
þeysist fram á þrumu
með í þeirri sveit
þau Loki Þjálfi og Rökkva
Þór í jötna leit
háloftunum háu
tarfar draga vagn
með Mjölni þau þar sáu
Þórsins mikla magn
flottan finna skálann
fínt að hvíla þá
verða vör við skjálftann
Þór fer út að gá
hrotum hrítur Skýrnir
hristist jörð og skafl
útúr skála kíkir
úrlausna nú þarf
úti rosa risi
röskur í hann nær
skálinn sem var hanski
grettir sig og hlær
saman skulum fylgjast
í stórborg jötnanna
þú þarft ekki að óttast
Ökuþór Ásanna
Hugi hrósar happi
tvær hefur ferðirnar
þýtur Þjálfi kappi
þrjár umferðirnar
þjórar Þór úr horni
botnar ekki þar
þyrkur allt að morgni
í mari endinn var
lifta lét nú ketti
lítill virðist hann
en allt kom fyrir ekki
Miðgarðsorminn þann
kom þá gömul kerling
við kappan glíma má
féll hann við á vettling
við ragnarrökum lá
ferðin var í flippi
ferleg eru tröll
tíminn er á trippi
tælir sagan öll.
Valkyrjur (Óðinn)
Um lág og lög þær hestum hleypa
Randgrið og Rápgrið og Reiginleif
örlögum ráða þær Þrúður og Hildur
Hlökk og Herfjötur inniflavef
Gunnur og Rota sigrinum ráða
feigðina Urður, Verðandi og Skuld
Skeggöld og Skögul kappana finna
Hrist og Mist þá rísa þeir upp
saman til Valhallar veislu er skeiðað
Valkyrjur veita af veigum og vín
úr mjaðarhornunum drekka
Óðins valhallar einherja her
vaki vaskar Valkyrjur
velja skal úr völum
valhornum og láti hátt
einherjum í Valhöll.
Vargar (Heimkoma)
Vargar ráðast þá á
rupla og ræna öllu sem þeir sjá
verjast saman í sátt
berjast allir dvergarnir brátt
öskra ósjálfrátt
dvergarnir sýna baráttu mátt
dvergarnir skjaldborgum í
vígreifir standa styttist nú bið
veita vargar nú hríð
dvergarnir arga komin er tíð
blóðrússi dverga lið
vörgum veita engum nú grið
argandi öskrandi
renna þar saman vígaleg lið
skjöldum skellandi
stinga og höggv þetta er stríð
böðlar drepandi
dvergar gefa vörgum ei grið
blóðið spýtist úr sárum aumum
rennur um valinn í stríðum straumum
í sigurrússi dvergar arga
sjá nú allir hrafnar garga.
Vinir vorsins (Gjörningur)
Þá vakna vinir vorsins
og veðrin verða væn
tifar tímans klukka
og trén þau verða græn
blómálfar á sér bæra
og byrja vorsins verk
sætri saft þeir dæla
svo blómin verða sterk
Þeir í hreti þrauka
þá lifnar jörðin senn
lokka þar upp lauka
gleður ljúfa menn
bæjum byggð og bólin
birtan björt og blíð.
aftur skín nú sólin
svo grænka fer í hlíð
blómálfanna umfang
um lendur nú má sjá
væna vorsins framgang
vetur víkja má
blómálfarnir orka
og smyrja vorsins vél
gróður fer að grænka
gerist hratt og vel
Vinterblot (Stiklur)
Úti er myrkrið margfaldað
mitt er nú á vetri
vænt ég yrki sætsullað
vömbin kýld af keti
með gott í glasi æsist nú
allt er nú með asa
hvað er þetta nú mín frú
ekki fara að þrasa
þegar ég vil skemmta mér
með glaumi gleði og glansi
vil ég bara vera með þér
í villtum trylltum dansi
þegar mér um varir vín
vasklega ég veiti
elska ég þig ástin mín
þó viti ei hvað ég heiti.
Þá var gaman þá var gott
þá var öl í geði
nú á ekki þurrt né vott
horfin stundargleði
Ásaþór á þrumureið
lukku fellur í pottinn
syngjum saman soldinn seið
af stalli fellur drottinn.
Vorið vaknar (Víkinga Seyður)
Vorið vaknar vorið vill
vorið veitir viljann
vonin vakna vill
vonina veitir vorið
þá verður gengið verki að
vasklega það unnið
vökulum augum vandlega
vinnuna við sungið
svitinn rennur ljúflega
svona er að púla
seint um síðir sætlega
svefninn sæta ljúfa
This is some hard-edged, macho, Viking stuff. Using implements of destruction and pillage ranging from hide drums to shawms to jew’s harps to chainsaws and axes, this Nordic quintet hacks into the Scandinavian permafrost.
This might be my favourite of Heilung. They've improved a bit on their later releases but their debut is still much meaner, and darker. Maria's amazing voice obviously steals the show but I also quite like Kai's too, especially on the live performance. In fact I'd say get LIFA over this IMO.
The spoken word bits are really cool to hear proto-germanic in use but for relistening purposes they are going to be a bit obtrusive. Nevertheless the proper music here is on continual repeat for me. Rabbit
Wonderful nordic songs, full of character and atmosphere. Feels very authentic and shows a softer and more playful side of parts of Heilung and other great artists collaborating on this project. velacy
i like this version better than the original. The middle part has that aggression that makes the excellent balance with the beginning and ending of the song. owlobo